نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این ابادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی ان لحظه شادی که گذشت، غصه هم می گذرد،
انچانی که فقط خاطره ای خواهد ماند....
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه ی خود، جامه ی عریان مپوشان هرگز.
" سهراب سپهری "